İstanbul Truck Racing 2012

Gezmek, yeni yerler keşfetmek, farklı hayat hikayelerini öğrenmek çok güzel bir şey fakaattt:)

Evli ve çocuklu olunca birde buna tembellik ruhu eklenince evlere şenlik bir durumun içerisinde olmak kaçınılmaz oluyor.

Elhamdulillah ev halkı alıştı da şimdilik bütün olumsuzluklara göz yumuyorlar:)

Söyleyeyim isyan çıkarmaları yakındır:))

Bugün bloğuma baktığımda en son güncelleme üzerinden neredeyse 20 gün geçmiş görünce sadece evi değil hayatımdaki herşeyi ihmal ettiğimi fark ettim.

Paylaşacak çok fazla fotoğraf, anlatacak çok hikaye birikti.

En son çektiğim fotoğraflardan paylaşmaya başlıyorum...

Bir arkadaşım vesilesiyle kamyon yarışlarından haberdar oldum.

Oysa eşim yıllardır kamyon camiasının içerisinde lakin ben bu yarışı ellerden öğreniyorum:)

Sanırım başına bela olacağımı bildiği için benden gizli tutuyordu:))

Organizasyonu beğenmedim

En başta seçilen tarih çok yanlıştı ki katılan ve gelen herkes aynı şeyi söyledi

En önemli derbilerin başında gelen bir derbinin olduğu güne sen yarışı hazırlarsan katılım elbette doğal olarak çok az olur.

Cumartesi günü seyirci neredeyse hiç yok denecek kadar azdı.

Biz yarışın ilk günü büyük oğlum ile birlikte gidip izledik.İlerleyen saatlerde eşimde bize katıldı.

Tribünü baştan sona dolaşınca ve sürekli fotoğraf çekme sevdasında olunca inanılmaz yorulmuşum

Yemek için bir şeyler almak istediğimizde anlaşma yapılan yemek şirketinin malzemeleri topladığını görünce yorgunluğa açlıkta eklendi bu yetmez gibi birde hava buz gibi soğuyup donmaya başlayınca tam oldu:))

Yarışları izlemek zevkliydi.

Kaza anlarına şahit olmak heyecanlı olduğu kadar üzücüydü.

Yarışlar devam ederken neredeyse bir tur fark yemesine rağmen hala inatla yarışmaya devam eden aracın şoförü bana çok güzel bir hayat dersi verdi.

Durum ne kadar kötü görünürse görünsün asla pes etmemeyi öğretti

Yarış sonrasında birinci olan araçtan daha çok  son yarışmacı alkışlandı:)))

Pazar günü yapılan 1. yarışta ilk virajda kaza yapıp yarış dışı kaldı.Yarışmanın en favori aracıydı.Nazara geldi, diye düşündük:)) Biz son yarışa katılamadan eve döndüğümüz için giden arkadaşlardan öğrendiğime göre son yarışa arızası tamir edilmiş ve katılabilmiş, sevindim...

 Habercilerin işi gerçekten çok zordu.

Genelde herkes çoluk çocuk gelmişti.Ve çocuklar hallerinden gayet memnundu:)

 Padok alanında herkes araçların fotoğrafını çekmeye çalışırken ben yerdeki su birikintilerinde yansıma peşindeydim:)

 Facebook sayfama yansımaları eklerken gördüm ki, çok güzel bir yansıma albümüm olmuş:) seyretmesi benim için çok keyifli:)

 Yabancılarla biz Türklerin arasında ki farkı gösteren bir kare.... Kaçımız çocuklarımızın eline bu kadar pahalı bir makineyi veririz?
Oysa bu fotoğraf karesindeki çocuğun makine elindeyken yaşadığı sevinci, mutluluğu seyredip dinlemeliydiniz...Harika bir manzaraydı.Uzun bir süre bu manzarayı seyredip ruhumu dinlendirdim:)

Hayat hep iniş çıkışlarla çevrili
Önemli olan inerken de çıkarken de yanımızda olan insanın her zaman elimizden tutabileceğine güvenebilmek de....

İnşallah akşama da Ankara'dan gelip çok güzel vakit geçirmeme vesile olan Gülay ile birlikte yaptıklarımızı paylaşacağım:)

Şimdilik benden bu kadar

Ödül veren arkadaşlarım çok çok özür diliyorum ilk fırsatta almaya geliyorum:)