Uyku Kaçınca

Fotoğraf geçen yıllara ait

Ada kaçamağının yorgunluğunu akşama kadar üzerimden atamadan televizyon ve bilgisayar karşısında tembellik yaparak günü öldürdüm. Tembellikten sıkılınca akşam yollara düştüm. Arkadaşımı ziyaret edip gece yarısına kadar sohbet ettim. Zaman su gibi akıp gitmiş farkında bile olmadım.

Fotoğraftaki masaya benzer bir sofra hazırlamak için mutfağa gitmem gerekirken bilgisayar başına gelince mutfağı falan unuttum.

Bir arkadaşım diyete başladı

Kendisini takdir ediyorum

Doğu mutfağının en zengin olduğu şehirlere tatil için gidiyor ve arkadaşım diyetine sadık kalıyor.

Bende bu iradenin zerresi bulunmuyor

Diyet falan demez Allah ne verdiyse yerdim:)

Hamileliklerim dışında kilo nedir bilmediğim için geçen aylarda aldığım bir kaç kilo milletin gözüne batınca diyet yapmaya niyetlendim.

Sanki diyet yapmaya niyetlenen ben değilmişim gibi sürekli yeme ihtiyacı duyar oldum.

Çikolata normalde hiç sevmem ama bu süreçte deli gibi çikolata tükettim.

Sürekli tatlılar yaptım, yedim.

Hamur işlerini gece gündüz tükettim

Kuruyemişleri kavanozuyla aldım elime

Anladım ki diyet ve ben yanyana asla gelemeyecek bir ikiliyiz

Pes ettim...

Mutsuz açlıktan öleceğime, şişman ama mutlu olarak yaşamaya karar verdim, dediğim günden beri normale döndüm:))

Daha az yemek yiyorum

Hatta bazen yemek yemeyi bile unutuyorum

Spora başladım.

Saatlerce yürüyorum. yakında spor salonuna da gitmeye başlayacağım inşallah.

Ama bunları kilo vermek için değil yaparken ve sonrasında kendimi daha iyi hissettiğim için yapıyorum.

Diyet yapan arkadaşlarıma hayranlığımı bir kez daha dile getirip mutfağa doğru yol almak için harekete geçme vaktidir şimdi.

Kendimi mutsuz hissettiğimde
Kafayı dağıtmak istediğimde
Enerjim düştüğünde dinlediğim müziklerin ilk sırasında Kazım Koyuncu'nun bu türküsü yer alıyor
Mutfağa gitmek sabahın 3'ünde gözümde büyümeye başlayınca kendime gelmek için yine Narino çalıyor:)

Hayırlı, mutlu, huzurlu bir pazar dileğiyle...