Yine Ben Ve İstanbul

Sağlığın zekatını ödediğimiz, kapımıza bırakılan mutluluk sepetini gönlümüzde demlediğimiz günler su gibi geçip gidiyor... Geriye sadece fotoğraflar, amellerimiz bir de hatırlayabildiğimiz kadar biriktirdiğimiz hatıralar kalıyor...Gerisi hikaye:)

Arapça öğreniyorum...Dursun Gürlek hocanın Osmanlıca derslerine katılıyorum, sohbetlerini takip etmeye çalışıyorum.
Yıllarımı ne kadar boşa harcadığımı farketmenin hüznü kaplıyor gönlümü.En azından kalan ömrünü güzel yaşamaya çalış, diye kendi kendimi motive etmeye çalışıyorum:)

Kısaca vaktim camii, kütüphane, fotoğraf makinesi üçlüsü arasında geçiriyorum.
Bu vakitlerde kötü günlerimin en iyi yol arkadaşı eşlik ediyor bana.
Aynı dili konuşuyoruz, anlıyor beni...yormuyor!

Dün yine birlikte düştük yollara...
29 ekim kutlamalarını görüntüleyecektik güya!
Bütün gün elektrikler kesik olduğu için habersizdik kutlamaların iptal edildiğinden.
Yola çıktığımız da haberdar olduk lakin artık geri dönmenin çokta anlamı yoktu.
Üsküdar'a gidip bir boğaz havası alıp döneriz, dedik
Öyle de yaptık.

 Yağmur damlalarının ıslattığı sahil şeridinde önce bir bankta oturup Mevla'nın bize verdiği güzellikleri hayranlıkla izledik....Sonra da vizörün arkasına geçip baktık güzelliklere....

Söz, fotoğrafların
Ben kendime bir fincan çay ikram edip yorulan bedenimi dinlendirmek için kaçarım bu ellerden:)