bu kitap elime geçeli bir hayli zaman oldu ama okumaya başlayamadım bir türlü. Sayfaları arasında gezindim durdum. Benden önce okuyanların altını çizdiği bölümleri gözden geçirdim. Kime bu kitaptan bahsetsem; ön yargılarıma kurban verdim, dedim :))
Neden okuyamadığımı elbette biliyorum. Şu ön yargı denen şeyin gözü kör olsun :)
Biliyorum çok güzel bir kitap. Okuduğum vakit bana çok şey katacak ama olmadı işte. Neden okuyamıyorum diye hiç zorlamadım kendimi. Çok uzun zamandır sehpanın, masanın üzerinde duruyor bakışmadığımız gün yok... Bekle Ayşegül, bu kitabın içinde ki bilgi tanelerini sindirecek kıvamda değilsin anlaşılan. Vakti gelince okumaya başlayacaksın, dedim kendime. birkaç gündür çok yoğun bir duyguyla bu kitabı okumayı istiyorum. Sanki zihnimi meşgul eden soruların cevapları bu kitabın içine saklanmış gibi hissediyorum. Merakla sayfaları karıştırıyorum.
Eşyaları toparlamaya nereden başlayacağımı bilemez bir haldeyim, bunalmışım... her şeyi bıraktım bir kenara kahve molası verdim. Kitabın sayfalarını karıştırdım yine.
beni en çok etkileyen bu bölüm oldu. Özellikle sonunda ki sözler; "Eğer kendiniz için daha fazla acı yaratmazsanız, o zaman başkaları için de daha fazla acı yaratmazsınız." Üzerinde çok düşünülecek, kafa yoracak sözler benim için.
Ömür verirse Mevla başka bir vakitte bu kitap üzerine yine yazarız inşallah
Allah'ın selamı üzerimize olsun...
İlgimi çekti, not aldım, edinip okuyacağım inşallah.
YanıtlaSilYorumlarınızı paylaşırsanız mutlu olurum Nalan hanım :)
Silselamlar