41 Kere Maşaallah

Bugünlerde hayat hızla akıp geçerken hep bir yerlere yetişme telaşı içerisinde buluyorum kendimi...Yeniden başlayan sıcaklarla birlikte kendimi daha yorgun ve bitkin hissediyorum.Buna rağmen her gelen yeni gün yorgunluğa ve bitkinliğe inat beni mutlu edecek kadar güzel:)

 Eşimin dün 41. yaş gününü kutladık.Müge'nin bloğunda geçen yıllarda bu peçete halkalarını görüp çok beğenmiştim.O günlerde hemen denemiştim.Çok severek kullandım uzun zaman.Bu sefer yenilerini yapmak şarttı renk uyumu açısından:) ve ben bunları bir öncekilerden daha çok beğendim.

 Dün son anda Bulgar bir blogdaşın sayfasında gördüğüm elmalı turta yapma macerasına girdiğimde maalesef bir türlü elmaları gül formuna sokamayınca çareyi şeftalili turta yapmakta buldum:)

 Yemek masasının üzerinde ki fotoğrafların orjinal fikri yatak üzerine hazırlanmıştı.Bir kaç aydır pintereste çok fazla beğeni alan bir fikirdi.O günlerden eşimin doğum günü için yapmayı planlamıştım.

 Romantik bir ortam olsun diye pembe ve mor renkleri seçtim.Masanın üzerinde romantik bir vazo ve içerisinde yine mor ve pembe çiçekleri daha önce nereden alacağımı belirlemiştim.Fakat bir önceki gün bir akrabamızın sağlık soruu yüzünden geceyi hastanede geçirince ben dün ruh gibi dolandığımdan unutmuşum.Sağlık olsun bu haliyle de güzel dedim:) çiçek görevini de eşimin daha önceki yıllarda aldığı kuruttuğum gülleri kullandım:)

Benim ufaklığın doğru düzgün bir tane fotoğrafı yoktur hepsinde acayip hallere girer. Siluet halinde bile o hallerden birine girmeyi başardı:)

Eşim kendisi için hazırlanmış masayı gördüğünde çok mutlu oldu.Fikri "muhteşem" diye tanımladı:) Her bir fotoğraf onu geçmiş yıllara doğru yolculuğa çıkardı.Kiminde güldü kiminde hüzünlendi.Çocuklarla geçmiş hakkında keyifli sohbete  daldılar.Fotoğrafları incelemekten masadaki yemekler soğudu:)
Dediğim gibi dün benim için ruh gibi tanımı gayet uygun olduğundan yemekte manisa kebabı, yuvalama çorbası ve salata dışında bir hazırlık yapamadım.Doğum günü pastası olarak da eşimin en sevdiği tatlı olan tiramisu vardı.

41. kere maşallah, yazısını girişe asacaktım da onu bile almayı unutmuşum:)
Kendimi unutmadığıma şükrediyorum:))

Hayatımda yazdığım en hızlı yazı oldu:)))
Şimdi bana müsade fotoğraf çekimine yetişmem gerekiyor

Sağlıkla, huzurla geçsin günleriniz.