Zor Günlerden Huzur Dolu Günlere

Aylar sonra yine aynı iskelenin üzerindeyim. Fakat o eski ben, ben değilim artık :)
Sana ihtiyacım var, diye kapısını çaldıklarımın yüzüme kapattığı kapıların acısı henüz tam olarak geçmemiş olsa da elhamdülillah ömrümün en zor günleri geçip gitti.
Giderken de hayatımı zorlaştıran, emeğimin ve sevgimin kıymetini bilmeyenleri "senin bu insanın ömründe ki görevin buraya kadardı" diyerek taktı koluna götürdü :)
O zor günlere, yüzüme kapıları kapatanlara, kadrimi kıymetimi bilmeyenlere zor günleri daha da zorlaştıranlara kızmak-isyan etmek şöyle dursun ömrüme kattıkları en küçük bir detay için bile canı gönülden teşekkür ediyorum.
Almam gereken dersleri alıp hesabımı kitabımı kapatınca ben kendime hep hayalini kurduğum bir gezi armağan eyledim :)
İstanbul'dan bir ay uzak kaldım. Aramızda kalsın İstanbul'u daha öncekiler gibi çok özlemedim :)
Özlemeye vaktim olmadı.
Sabah erkenden güne başlayıp akşam otele kendimi zor atıyordum.
Üç akşam hiç tanımadığım oğlumun yaşında üç farklı genç kızla odayı paylaştım. Yolumuzun kesişmesi boşuna değildi elbette...
Şimdi soğuk İstanbul sokaklarına kendimi atıp biraz hasret giderelim sonra inşallah tüm fotoğrafları ve hikayeleri bir sonraki geziye kadar paylaşıp bitireceğim.
Zira Şubat ayının içinde Mevla'mın izni olursa yine güzel bir gezi rotası çizildi :))
Fotoğrafa ilk başladığım günlerde hayalini kurduğum bir gezi daha vardı.
Şimdi o gezi için gece gündüz hakkımda hayırlı olduğu vakitte gerçekleşmesi için dua ediyorum. Hani şu garibi dualarınızda hatırlayacak olursanız bu konuda dua edebilirsiniz :))
Bak şuraya yazıyorum "isteyin vereyim" buyuran Mevla bana bunu da bir gün nasip edecek :)

Doğu Ekspresi ile Kars yolculuğu notlarını paylaşmak için yeniden geleceğim ama önce İstanbul sokakları ve dostlarla hasret gidermeliyim :)
Es selam