Amasya fotoğraflarına devam... Tamam çok oluyorum lakin Şehzadeler şehrine dair o kadar çok fotoğraf var ki paylaşmazsam haksızlık etmiş olurum:)
bu fotoğrafı ilk gün yine Çakallar tepesinden çektim. Mutlaka gün batımını bu tepeden seyreyleyin derim...
Bir şehrin güzelliğini de çirkinliğini kuş bakışı gözler önüne serer. Şehzadeler şehrin de ışıklar bir bir yanarken ırmak kenarına kurulu şehrin sokakları yanardağdan yayılan lavları anımsatır...
Seher vakitlerinin insana huzur veren bir yanı vardır. Hele bir de o saatlerde bir camii avlusunda bulunuyorsanız huzur su gibi akar gönlünüze. Şadırvanın çeşmelerinden akan suların bedeni temizlediği gibi o manevi iklim gönüllerimizi de temizler inşallah...
Gün içinde Külliye avlusu her yaştan insana ev sahipliği yapıyor. Sohbet edenler, camii yanında bulunan halk kütüphanesinde ilim peşinde koşan gençler külliyenin bugün bile aslına uygun kullanıldığını gözler önüne seriyor...Gün içinde ki insan yoğunluğundan seher vakti eser kalmıyor. Camii avlusuna adım attığım da içeride çok az cemaat olduğunu düşündüm fakat vakit bitipte bir bir cemaat dışarı çıkınca yanıldığımı anladım. Yıldırım Beyazıd camii her vakit dolup taşıyor...
sabah namazı çıkışında gül yüzlü amcalarımın ayak üstü sohbetlerine dair bir kare...
Bu iki fotoğrafta gün şehri aydınlatmaya başladığı vakitlerde çekilenlerden.
Bu fotoğrafı bir yerde kullanmak için çektim sonra unuttum :( buraya eklemek için dosyayı karıştırırken fark ettim:)
Camii, hamam ve sadece uzaktan seyreylediğim Kral kaya mezarları otobüsü beklerken çektiklerimden...
Amasya çok farklı şehir değil mi? Bir yandan coğrafi şeklinden dolayı kapalı ve bu yüzden bunaltıcı gibi duruyor. Diğer yandan çok farklı, masalsı. Sevmiştim Amasya'yı.
YanıtlaSil