Amasya'ya Dair

 Bir gece atladım arabaya düştüm yollara. Sabah gün ışırken indim Şehzadeler şehrine.Soluğu doğruca külliyede aldım...Valizimi güvenliğe bırakıp müftülüğün kapısını çaldım.Amasya müftülüğüne ilgilerinden, hoş görülü yaklaşımlarından dolayı canı gönülden teşekkür edip tekrar külliyeye döndüm ve hemen çekime başladım.

Sultan II. Beyazıd camii büyüledi beni ama mimarisinden çok ihtiyar heyeti ile
Hepsi cana yakın, samimi, güler yüzlü ve elleri öpülesi...
Fotoğrafta ki Mehmet amcam ise mutluluğun sahip olduklarımız da değil de gönlümüzde saklı olduğunu anlatıyordu gülen gözleriyle.

Giderken nerede kalacağımı falan planlamadım.Sabah namazında da camilerde cekim yapmayı planladığım için konaklayacağım yerde aradığım en önemli özellik camiilere yakın olmasıydı.Tercihimi taş handan yana kullandım.Hem külliyeye çok yakındı hem de öyle tarihi bir otelde konaklamak beni daha çok mutlu edecekti.Tercihimden hiç pişman olmadım.Çalışanları samimi, güleryüzlü, odaları temiz ve sıcak (internette en çok soğuk ve gürültülü olmasından şikayet edilmiş ama benim öyle bir şikayetim olmadı).Tek eksik bulduğum sabah açık büfe kahvaltısı... bu eksikliği havuzdan mekana yayılan ruhunuzu dinlendiren su sesi fazlasıyla tamamlıyor.

Işığın sert olduğu vakitlerde şehri gezdim.Kızlar sarayından şehri seyreyledim.Kızlar sarayının manzarası çok güzel.Kral mezarlarının da manzarasının güzel olduğunu tahmin ediyorum fakat ben çıkmadım.Daha doğrusu çıkamadım diyelim:) ekipmanların ağırlığı ile o merdivenleri tırmanmak gözümde büyüdü.

Gun batarken çakallar tepesine çıkmak istedim. Mavi saati şehri tepeden seyreyleyerek geçirmek kendime verdiğim bir ödül diye düşünüyordum. Bindiğim taksiden seyir terasında inip sonra seyir terasının açısının istediğim fotoğrafları elde etmemde yetersiz olduğunu anlayıp akşamın o vakti 10 kiloluk ekipman ağırlığı ile koyunlar, köpekler ve yoldan gelip geçen araçların içinden anlamsızca bana bakan kişilerin eşliğinde o dik rampayı çıkmaya başlayınca ödülden çok kendime ceza verdiğimi anladım da neye yarar:))

Evden çıkmadan Furkan "anne hava kararmaya başlamadan oteline dön" diye konuştuğun da aşk olsun annem hiç öyle kendimi tehlikeye atacak işler yapar mıyım ben, demiştim de verdiği cevap; "anneee senden bahsediyoruz herhalde yaparsın bu konularda delinin birisin tanımıyor muyuz seni :))
O dik yokuşta bu muhabbetimizi hatırladıkça güldüm, haklıydı çocuk:)

Yukarıda ki fotoğraf çakallar tepesinden...akşam yemeğimi de bu tepede ki restoran da yemekti niyetim fakat mekan alkollüymüş...alkolsüz olan kafesinde içtiğim çay ile yetindim...
Çakallar tepesine ya özel araçla gideceksiniz ya da taksi ile.Taksi fiyatları değişiklik gösteriyor.Cumhur'a 15 lira demişler:) Ben hanın yanındaki taksici abilerden biri ile 7 liraya gittim. Gün içinde hava şartları da uygunsa dönüşü yürüyerek yapmak tarihi dokunun içerisinde çok güzel fotoğraflar elde etmeye vesile olacaktır.Maalesef benim hem zaman sorunum vardı hem de gecenin o vakti tek başıma yürüyecek cesaretim yoktu:)

İkinci gün Cumhur'un tavsiyesi ile salepçi Dursun'a gittik. Gittik diyorum çünkü Amasya'da geçirdiğim ilk gün fotoğrafa yeni başlayan tatlı bir kızımız ile tanışmıştık 2. gün bana eşlik etti.
Amasya'ya giderseniz Dursun amcaya uğrayın mutlaka.Yüksel abla ilgileniyor mekanla.Tertemiz her yer. Yüksel ablanın sohbetini çok sevdiğimi de yazayım:)

Amasya'ya ait fotoğrafları önümüzdeki haftaya saklıyorum...Amasya'ya dair aklımda kalanlar şimdilik bu kadar:)