Dün eski ev ile resmen ilişkimizi sonlandırdık. Sevdiğim her şeye bağımlılık geliştiren bir yapım var. Dün boş odalarda dolaşırken hiç bir şey hissetmedim. Durup ne hissettiğimi belkide hiç düşünmek istemedim...
Yaşadığımız süre içerisinde komşularımızla ilişkilerimiz mesafeliydi. Kimseye gidip gelmişliğimiz yoktu ama özellikle alt ve üst kattaki komşularla helalleşmek gerekiyordu.
Üst katımdaki ablayı gidip gelmesem de çok seviyordum. Çok iyi niyetli, güler yüzlü baktıkça içinizin ısınacağı güzel bir insandı.
Dün ilk önce onun yanına çıktım. Helallik isterken benim gözyaşları yağmur olup aktı.
Şu satırları yazarken bile gözlerimin dolduğundan emin olabilirsiniz:))
Dün benim için pekte iyi bir gün değildi. Sabahtan başlamıştı hüzün. Bu hüzne bir çok sebep vardı. En son akşam vakti yaşadıklarımın hepsi toplanıp sevdiğim komşu ablanın karşısında gözyaşı olup döküldüler içimden...
Akşam yemekte Salih'e olayı anlatırken de yine o anı tekrar yaşıyormuş gibi yağmur gibi gözyaşlarım dökülmeye devam etti:)
Bir iki yıldır bu gözü sulu hallerim pek görülmüyordu.Ne olduysa 5-6 aydır yeniden gözü sulu hallerime büründüm. İzlediği komedi filminde bile hüzünlenip insan ağlar mı? ben ağlıyorum
Kendimi bildim bileli böyleyim.
Yıllar sonra babamı gören ilkokul öğretmenimin ilk sorusu "hala gözü sulu birimi" olmuş:)
Gözyaşları kalpteki zehrin dışa akmasıdır bana göre.
Bazen özlemden,pişmanlıktan,kederden,hüzünden,
Bazende mutluluktan dökülen gözyaşları aktıkça insanı rahatlatır...
Allah hüzünlü kalpleri severmiş... Kalbinde hüznü demleyenlerden olmak dileğiyle....
