Hoşça Kal Eylül/ Hoş Gel Ekim

Bu fotoğraf geçen gün silinenlerden... üzüldüğüm kadar var değil mi :)
Sağlık olsun ve daha iyilerini çekmek nasibim olsun :)

Eylül ne çabuk geldi geçiyor
Ekim sanki çok uzakmış gibi geliyordu şimdi kapımızda bekliyor "ben geldiiiimm" demeye hazır :)
Eli boş gelinmez demiş,
Fotoğrafa sevdalı bir dostu takmış koluna getirmiş.
Hoş geliniz gönlüme :)
Güzel şeyler katmalı insan birbirinin ömrüne, dedik ve yollara düşmeye karar verdik :)
Dilimiz de umut dolu türküler
Gönlümüz de tatlı telaşlar
Elimiz de kara gözlü yarimiz ile hiç bilmediğimiz şehirlerde tanımadığımız suretler arasında dolaşacağız ilerleyen günlerde...
bu sebeple daha iyilerini çekmek nasibim olsun duası dökülüyor gönlümden :)
Kaderin planları ile bizimki örtüşür mü bilinmez, ya nasip diyoruz ve kadere razı olup yine kederden emin oluyoruz :)
Şimdilik işlerden arta kalan zamanlarda İstanbul sokaklarında fotoğraf peşinde olacağız
Ben bu fotoğraf çekme işini öğreneceğim, azimliyim :)

Ekim, güzel bir ay
Öyle böyle değil gerçekten çok güzeldir Ekim
Tam güzelliğini yazarken kıvır kıvır saçlarıyla küçük bir kız çocuğu geldi durdu karşımda.
Sinemi delip geçen bakışları yağmur yüklü bulutlar taşıdı gözlerime de yazamadım

Ne Varsa Gönlün De O Yansıyor Ömrüne

Birilerine bir şeyleri anlatma derdinden vazgeçip kendi iç dünyamızın başkentinde kendimizle kalabilme cesaretini gösterebildiğimiz gün kelimeler sükutu kuşanıyormuş.
Kalabalıklarımız, meşguliyetlerimiz hep kendimizden kaçış aslında.
Sen kendinle kalmaktan korkup kaçarken başkası neden seninle olmayı istesin ki? diyor bir ses
Koşullu sevmeler öğretilmiş bizim jenerasyona
Bundan kendimizi kurtarmamız gerektiğini ise çok geç öğrendik.
Bir bebeğin ilk adımları gibi sağa sola çarparak, düşe kalka koşulsuz sevmeyi önce kendimizle kucaklaşarak öğreneceğiz.
İnsan en çok kendine yabancı
En çok kendine zalim
En çok kendine merhametsiz, hoş görüsüz
Bir başkasına söylediğimiz sözleri, ilgiyi, özeni kendimizden esirgiyoruz
Şimdi bazıları hemen itiraz edecek buna ama en az on madde de tüm itirazları çürütebilirdim o eski "haklılık mücadelesi" olan Ayşegül olsaydım :))
Kabul ediyoru, öyle bir mücadelem vardı kısa süre öncesine kadar
Haksızlığa asla gelemiyordum
Hakim karşısına bile çıktım bu yüzden :)
ben bu mücadele içerisinde oldukça defolu ürünler, arızalı insanlar da gelip beni buluyordu:)
Kendimi anlatabilmek için yordukça yoruyordum.
İşin sırrı mücadeleyi bırakıp kabule geçmek
44 yıllık huy öyle birkaç ay da değişir mi? asla
En azından artık bu mücadeleye girecek olduğumda kendimi yakalıyorum
Bazen de kaybediyorum :)

Ben susup kendi iç dünyamın başkentine çekileyim

Fotoğraf, Sirkeci garından

Hayata Dair

Geçen hafta bu fotoğrafı taslaklara kaydederken başka şeyler yazmıştım.
Bugün ise tüm o yazılanları silip bambaşka şeyler yazıyorum.
Bilgisayarım kendi kendini yenilemeye karar vermiş tüm dosyaları silip format attığım güne sistemi yeniden yüklemiş, diye düşünüyordum. Oysa benim dışımda bilgisayar başına geçenler misafir kullanıcı da oturum açmış. Bilgisayarıma yeni format attığım için durumun hiç farkına varmadım. Fotoğraf arşivimi düzenliyordum o gün masa üstüne dosyaları alıp harici disklere kopyalıyorum. Bir önceki paylaşımda yer alan fotoğrafların olduğu dosyayı da masa üstüne kopyalamıştım...Bilgisayar güncelleme yapıp bilgisayarı otomatik kapatıp açınca tüm fotoğraflar silinmiş oldu. Çok üzüldüm ama yapacak bir şey olmuyor bazen.
Daha önemli dosyalarımı kaybetmemek için Allah'ın bana armağan eylediği bir ders olarak aldım, heybeye attım :)
Tatilde bizimkilerle okey oynadık. Kaybeden gecenin karanlığında denize girecekti. Biz 9-4 yeniliyoruz ama ben hala umudumu koruduğumu söylüyorum:)
"Ayşegül dört kollu ata binip giderken de hala umutluyum, diyecektir" diyerek iyimser ve pozitif bakış açımla dalga geçtiler :)
Eskiden böyle değildim
En küçük olumsuzlukta karalar bağlayıp yas moduna geçebilirdim :)
o günlerimi düşününce 13 yıl kahrımı çeken dostun kapısına sepet sepet çiçekler bırakasım geliyor :)
Yaşadığımız her an kıymetli ve özel
hiçbir şey sebepsiz değil
Biz bilmesek de görmesek de her şeyin sebebi var bu hayatta

Bugün inşallah photoshop programlarını yeniden satın alıp fotoğraf düzenlemeye başlayabileceğim.
Kader ile benim planlar örtüşürse geleceğim yeniden :)
Tabi önce bir evin yolunu bulmam lazım
İki gecedir İstanbul'un gezilecek en güzel yerlerinde geziyorum keyfim ve kahyamla
Ben ne yapabilirim ki İstanbul da bu kadar güzel olmasaydı da biz de evimiz de otursaydık :))

Sözü Nazan ve Manuş babamıza bırakıp giderim :)

Ayrılık ve Vuslatın Fotoğrafı

Bu yaz için tatil, planlarım arasında yer almıyordu. Nasibimde varmış bir on günlük tatil yapıp döndüm. Tatil; her sabah doğanın gün doğumu şarkısını dinleyip akşamları samanyolunu seyre dalmak, demek benim için. İlk günler samanyolu enfesti. Fotoğraflayamadım zira henüz sezon kapanmadığı için köy de bulunan bütün konaklama alanlarının aydınlatması görev başındaydı :)

En ufak aydınlatma samanyolu fotoğraflarında patlamaya neden oluyor ki bu da o fotoğrafın çöp olması için yeterli oluyor. 

Gün doğumu şarkısı her zaman insan ruhuna şifadır lakin fotoğrafçı için o şarkıya bulutların eşlik etmesi bir başkadır. Onca zaman yalnızca bir sabah bulutlar sardı göğü ve bütün gün pamuktan yorgan gibi örtü göğü. Yukarı da ki fotoğraf o sabaha ait...

Bu fotoğrafı Deeptone hediye eyliyorum :) 

Bütün gün bulutlar arasına gizlenen güneş, mesaisi biterken bulutlarla aşkla dans ediyordu adeta. Bu aşkı yıldırımlar kıskanmış olacak ki onlar da katıldı dansa (o fotoğrafı ayrıca paylaşacağım) 

Marmaris en ihtişamlısından "hoşça kal" diyordu bana...

İstanbul ise en sevdiğim hallerinden biriyle, yağmur ile karşıladı beni. Arabanın camlarına yağmur damlaları sevinçle vururken silecekler yetişmiyordu. O an içimizi kaplayan duyguları anlatmaya kelime dağarcığım yetersiz kalır. 

Gecenin bir vakti eve ulaşıp birkaç saat uykudan sonra kendimizi sokaklara attık. Bütün gün İstanbul sokaklarını arşınladık ve güneşi Selimiye'den uğurladık. Çok özlemişiz... Ayrılık ve vuslat yan yana yürüyor hayat yolunda. Şairin dediği gibi ikisi de sevdaya dahil :) 

Dostla Sohbet Eder Gibi

Güne Allah nazarlardan, kem gözlerden korusun neşe içerisinde başladım elhamdulillah. Çayımı almışım yanıma, açmışım sevdiğim müzikleri ohh değme keyfime
Kendimle zaman geçirmeyi seviyorum da bugünlerde çok fazla twitter aleminde vakit geçiriyor olmanın rahatsızlığını hissediyorum.
İşim bilgisayar başında ve yaşadığım mekan beni sarıp sarmaladı sokağa çıkasım gelmiyor. Üç gündür sokağa çıkmamışım
Hadi sokakları arşınlamıyorum en azından yürüyüşe çıkardım. Değişiyor insan.
Mesela bir zamanlar kendi fotoğrafımı ekler miydim? asla
Hoş eklememiştim ama yaptığım bir yanlışlıkla tüm arşivimi halkın geneline açmış ve haberim olmamıştı bir arkadaş uyarana kadar :)
Neyse işte bilgisayar başında olunca ister istemez nette takılı kalıyorsun, kurtuluşun olmuyor.
Hepimiz bağımlı ruhlarız. Mutlaka takılı kaldığımız bir sosyal mecra var. Ellerimizden telefonlar düşmüyor. Durumdan şikayetçi olmayan yok ama uzağında durmayı başaran da yok denecek kadar az...
Emir açık "yaklaşma!"
bu emir hayatın bütün alanları için geçerli bence
Yaklaşınca kurtuluş çok çok zor

Hepimiz ölümlü varlıklarız. Yalom bu konuda güzel kitaplar yazmış. Okurken ölüm korkusunun tüm ruhunuzu sarma garantisi var :) en azından o kitapları okurken ölüm hayatımın bütün alanlarına yayılmış ve ciddi bir korkuya kapılmıştım. Aslında korkumuzun arkasında yaşanmamış hayatlarımız yatıyor. Sen bu ömrü başkaları için yaşamışsan takvim yaprakları bir bir düşerken içine de zamanının kalmadığı korkusu düşüyor. Yüzleştikçe o korkunun yerine hayatı anlamlandıracak neler yapabileceğine kafa yorar oluyorsun.
Bize ait olan ne var hayatımızda?
Neyi sevdiğini bilmeyen milyonlar var etrafımızda
Sevdiğimiz şeyi anlamanın yolu basit; an da kalmamızı ne sağlıyorsa orası bizim başarılı ve mutlu olabileceğimiz alan.
Resim yapmayı, örgüyü, dikişi, kitap okumayı vs... seviyorum ama hiçbir şey fotoğraf çekerken veya müzik dinlerken yaşadığım duyguyu bana yaşatamıyor. Bu ikisi bana tüm dünyayı unuturuyor. Ne dert kalıyor ne tasa. Tamamen an da kalabiliyorum.
Mutluluk gürül gürül akan bir nehir gibi hücrelerime karışıyor.
Bu yüzden soranlara fotoğraf için aşk diyorum.
Birçok şeyle ilgileniyor olabilirsiniz ama sizi an da tutup mutlu eden gerçekten hangisi?
Hangilerini takdir görmek, onaylanmak için hangisini aşk ile yaşıyorsunuz?

Nazım diyor ya Tahir ile Zühre de (bu şiirini çok severim)
"Yani Tahir'i Zühre sevmeseydi artık Yahut hiç sevmeseydi Tahir ne kaybederdi" 
ne kaybederiz yahu bizi sevmeseler?
Allah sevmiş, değer vermiş
Tüm evrenin sahibi, yaratıcı seviyor bizi 
Kulları sevse ne olur sevmese ne olur?
Severse güzel olur ama sevmiyorsa Ayşegül ne kaybeder :)
Tamam, kabul ediyorum zaman zaman benim de onaylanıp takdir edilmeye ihtiyaç duyduğum zamanlar oluyor bunu da açık açık ifade edebiliyorum
Hele emeğimi, çabamı görmezden gelenin zevkle canına okuyorum :))
Takdir edip onaylamak zorunda değiller ama kusura bakmasın kimse de görmezden gelemez
Duygularımızla yüzleştikçe, kendimizi sevdikçe, kendi değerimizi bildikçe dışa değil içe dönüyoruz.
Kolay değil 
Hem de hiç değil
Bin kez yıkılsam da yine kalkıp bu yolda yürüyeceğim Azrail ile buluşana kadar...

Tam sohbeti bitiriyordum aklıma geldi
Bazıları beni sevmiyormuş, canımı sıkıp mutsuz etmek için ellerinden geleni arkalarına koymuyorlarmış
Mümkün olsa bir kaşık suda boğmayı isteyecek kadar gıcık oluyorlarmış
Öncelikle bu insanlara çok teşekkür ediyorum değerli zamanlarını benim için harcayacak kadar bana değer verdikleri için :)
Bu insanlar beni tanımıyor tanısalar zamanlarına yazık ettiklerini anlarlardı.
Duygularım üzerinde ancak sevip değer verdiğim insanların etkisi olabilir.
Benim bu hayatta ki birinci görevim gönül yurdumu güzelleştirmek
Nefret, öfke, haset gibi duygularla gönül yurdumu kirletemem.
Bu insanlara;
Üç günlük dünya da sen beni sevmesen de ben seni severim kardeşim
Sen unutmuş olsan da ben unutmuyorum ezelden kardeş olduğumuzu
Sevgiyle sarılıyorum
Şifa bulsun gönül yaraların, duası dökülür gönlümden

Allah'ın selamı, rahmeti, bereketi yaratılmış cümle varlığın üzerine olsun...

not;
Fotoğraf Ocak ayında yaptığım gezinin en eğlenceli kısımlarından birine ait. Doğduğum topraklarda yeğenlerimle deniz kenarına gidip o soğukta iyot kokusunu ciğerlerimize kadar çekip dayanamayıp dalgalar arasında sırılsıklam ıslanmıştık :)

Nasipten Öte Yol Yok Bu Dünya da

Bayram öncesi bir grup fotoğrafçı arkadaşla Uşak yollarına düştük. Meteor yağmurunu izleyip yıldız pozlayacaktık. Yani Recep abi, beni davet ettiğinde yıldız pozlayacaksak gelirim, demiştim :))
Olmadı tabi
Nasibimiz de yalnızca samanyolu fotoğraflamak varmış ve birçok güzel insanla tanışıp Uşak'ın gizli kalmış hazinelerini keşfetmek...

Çıfıt çarşısına benzeyen arşivimi toparlamakla meşgulüm :)
Onu toparlar toparlamaz geziler hakkında daha düzenli yazabileceğim
Şimdi biraz ehli keyf ruhumun gönlünü hoş edeyim gelirim yine :)

Sevdikçe Güzelleşecek Dünya

Yaratılmışların cümlesini sevgiyle selamlamayı istiyor gönül
Bu dünyada çirkin olan ne varsa sevgiyi bilmeyenlerin gönüllerinden dökülmüş
Kendilerini bile sevmiyor bu insanlar
Kalplerinde ki kötülüğün kaynağının içsel sevgi yoksunluğu olduğunun farkında değiller.
Dünyayı çirkinleştirenlere, kötülük yapanlara beddua etmek yerine kalplerinin sevgiyle dolup taşmasını dilemek lazım
Sevginin yıkadığı bir kalpte kötülük barınamaz.

Ha biliyorum bazıları hayat sana güzel diyor ama hayat bana her zaman güzel değil
Bazen öyle ağır imtihanlardan geçiyorum ki bir ah etsem memleketimin dağları yıkılır
Ama bunun ne bana ne başkasına bir faydası olmadığı için dağlar yerinde dursun, diyorum :)
Bana bunu yaşatan neyi görmemi istiyor?
bu yaşadığımın içinden almam gereken neler var? diye sorgulamak daha kolay üstesinden gelmeyi sağlıyor.
Sebepsiz hiçbir şey yaratılmamış bu hayatta
O'nun izni olmadan bir yaprak dahi dalından kopup düşmemiş toprağa
Söyleyene değil söyletene
Yapana değil yaptırana baktığımız zaman her şey başkalaşıyor.
Yoksa imtihan dünyasında kim tamamlanmış, huzur bulmuş ki
Hele bir de maskelerimden arınıp hiçbir acımı saklamadan yanlarına gittiğim insanlara sorun siz beni:)
Şu ömrümüzden gelip geçmeyen ne var ki
Büyüklerimiz boşa dememiş "Bu da geçer Ya-Hu"
İsyan etmeden, ümitsizliğe düşmeden kapımızı çalan zorluğun gelip geçici olduğunun bilinciyle karşılamalı ve fazla da yüz vermemeli ki çabuk gitsin :)


Allah bu kalbi sevelim diye yaratmış
Başkasının canını acıtmak için attığımız tüm adımlar daha çok bizim canımızı yakacak
Başkasının mutsuzluklarından ego-nefs o an için beslenir mutlu olur ama peşinden huzursuzluk gelecektir.
Doğamıza aykırı yaptığımız her ne var ise huzursuzluk, mutsuzluk olarak geri bize dönecektir.
İlacımız sevmek
Ünlü Fransız filmi Angel-a'nın o unutulmaz ayna karşısında ki sahnesi durumun özeti aslında


Sevgiyle kalın