Uzun zamandır ne kendi bloguma ne diğer dostların güncellemerine bakabildim.
Kırlent ve yatak örtüsü dikmek için aldığım kumaşları daha fazla bekletmeyim diye dikiş makinasının başına geçtim.
Evdeki iki makinayı da yıllardır kullanmadığımdan birinin bozuk diğerinin bir parçasının kayıp olduğunu öğrendiğimde salonun her yanı kesilmiş kumaş parçalarıyla dolmuştu:)
Bozuk olan makinayı tamir edeyim derken büyük bir başarı örneği gösterip tornavidayı baş parmağımın tırnağına sapladım.Akacak kan damar da durmazmış sağlık olsun:)
Büyük veledin yatak örtüsünü elde diktim.
Yer minderleri ve kırlentler makinayı bekliyor.
Sonra gelen giden dostlar derken internetten uzak kaldım.
Biraz da keyifsizim bugünlerde.
Her baktığımda bana pozitif duyguları hissettiren, daha önceki geziler de çektiğim çocuk fotoğraflarını sizlerle de paylaşmak istedim.
Bu fotoğrafım şuan ki ruh halimi temsil ediyor:))
Bu da annesinin gül kokulusu:)
Gecmis olsun. Moralin bozukken bile ne guzel seyler uretmissin. Ne kadar guzel. Bu ruh halleri herkeste oluyor zaman zaman. Cabucak gecmesini diliyorum insallah. Cocuk resimlerine bayildim. Her biri birbirinden guzel. Sevgiler..
YanıtlaSilÖncelikle geçmiş olsun. Ve bunlar ne muhteşem resimler bayıldım, ellerin dert ve tornavida görmesin :)))
YanıtlaSilGülden; teşekkür ederim.Eskiden moralim kötüleşmeye başladığında hayat benim için dururdu.Şimdi ne yaşarsam yaşayım aklıma geldiği an üzülüp dakikalar sonra hayatın güzelliklerine kendimi kaptırıp gidiyorum:)
YanıtlaSilHamiyet hanım; yüzüm de kocaman bir tebessüme neden oldunuz teşekkür ederim:))
Selam ve sevgilerimle:)