Adı; Güzel

Babaannem ve ben

Doğum yılını bilmiyorum Kahramanmaraş'ın bir köyünde dünyaya gelmiş.
Babasını ne zaman kaybettiğini de bilmiyorum ama annesini ben dünyaya geldikten sonra kaybettiğine dair bulanık bir bilgi var hafızamda
4 kız kardeşti
Bütün kardeşlerinin ölüm acısını tattı.
4 erkek, 5 kız çocuğu dünyaya getirdi
Türlü zorluklarla geçmiş hayatı
Ama ben kendimi bildim bileli her daim bakımlı bir kadındı
Giyinmeyi severdi.
Adı gibi "güzel" olan her şeye ilgisi vardı
Güler yüzlü biriydi
Kendimi bildim bileli hastaydı
Hastalıkları yaşam enerjisini hiç bir zaman tüketmedi
Yemeyi, gezmeyi, eğlenmeyi çok severdi
Zaten bu sebeple sık sık hastalanırdı
Yazarken fark ettim de benzer yanlarımız çokmuş:))

Halamı 43 yaşında kaybetti ilk
Hemen sonrasında 29 yaşında olan torununu kaybetti
Ardından 54 yaşındaki amcamı kaybetti
En duygusuz insanın bile yüreğinde ağır hasar bırakacak türdendi bu kayıplar
İnsanın ömrü ne kadar uzunsa yaşadığı kayıpların sayısı da bir o kadar çok oluyor maalesef

Doktorlar ümidini kesip yapacak bir şey yok ne yaşarsa kardır dedikleri günün üzerinden 9-10 yıl geçti
Bir kaç yıldır gerçekten çok zor günler geçirdi
Dayanılması zor acılar çekti....

8 aralık cumartesi günü kızlarla önce akşam yemeğine, sonrasında güzel bir konsere ve ardından kahve içmeye gitmiştik.Kız kardeşim aramıştı o akşam ama ben sonra ararım diyerek açmadan kapatmıştım telefonumu.Eşimi aramış babaannemin durumun kötü olduğunu ama bilincinin açık olduğunu gelince konuşmak istersem aramamı söylemiş.Ben bunu gece yarısı gelen telefondan sonra öğrendim...
Artık çok geçti babaannem 9 aralık günü sabahın ilk saatlerinde dünyaya gözlerini kapatmıştı..

İlk kez amcamın cenazesinde "gel son kez bak" demişlerdi ama hayırsızlık edip son memleket ziyaretinde yanına uğrayamadığım için kendimi suçlu hissedip gidip bakmamıştım.Sadece beyazlarla dolu olan saçlarını görmüştüm de günlerce etkisinden kurtulamamıştım.
İnsan sevdiklerini en son nasıl görürse hep öyle hatırlıyormuş o zaman öğrenmiştim.
Kuzenim babaannemin yıkama işleminde yanında olmak istediğini söyleyince halalarımla birlikte bende gittim morga.
Babaannemin cansız bedeninin olduğu çekmecenin kapağı açıldı.
Amcam ve diğer amcamın oğlu babaannemin cansız bedenini çıkarıp aldılar yan odada ki yıkama yerine götürdüler.Amcam ve kuzenimin gözyaşları sel olup akmaya başladı.
Uzun bir süre ben babaannemin yanına giremedim.
Kefeninin hazırlık aşamasını seyrettim
Halalarım görevli kadınla birlikte gidip son görevlerini yerine getirirken en küçük halamla birlikte dışarıda bekledik.
Yıkama işlemi bitince kefeni almaya geldiklerinde halamla ikimiz birlikte gittik odaya..
Bu hayatın içerisinde bir yerlerde bir kaç gün önce nefes alan insan uzanmış yatıyordu öylece.
Sanki ölmemiş gibiydi. Gözlerini kapatmış da uyuyor gibiydi
Ölen insan donarmış ama babaannem bir gece morgda beklediği halde donmamıştı
Kefenlenirken yanında bekledim.
O an orada neler hissettiğimi tarif edecek kelime yok
Kötü.... ama çok kötü bir duygu....

Ben her zaman sevdim seni güler yüzlü kadın
Memlekete her gittiğimde geldiğimi duyar duymaz elindeki bastona tutunup yanıma gelip sarıldığın günleri özleyeceğim.
Seni o soğuk demir yığınları üzerinde cansız yatarken görmek hiç hoşuma gitmedi
Seni toprağın altında bırakıp sırtımı dönüp gitmekte hoşuma gitmedi.
Ama hayat hoşumuza gitmeyen şeyleri de yapmak zorunda bırakıyormuş

Yattığın yer nur,
Mekanın Cennet olsun babaannem.......