Bu Hafta Hastane Kapılarında Sürünme Haftasıdır

2002 yılında bir türbede secdeye gittiğim sırada sağım, solum ve onların yanındakilerin de duyacağı şekilde dizim sanki kırılırmışcasına ses geldi...O günden sonrada sürekli aynı ses ve acıyı 1 yıl yaşadım.Sonra doktora gitmeyi akıl edebildim:)
Yapılan kontrollerde kıkırdaklarda sorun görüldü ve ameliyata karar verildi.Ameliyatı oldum...
Ameliyatın 3. günü bir şeye kızdım çektim kapıyı doğru Kartal sahiline gittim.Ev ile toplu taşıma araçlarına ulaşım en az 300-500 metre...Dolmuştan indikten sonra sahile gitme mesafemde en az bir o kadar var
O halimde koltuk değneği falan olmadan sokaklarda gezmek yaptığım en büyük hatalardan biriydi.Doğal olarak iyileşme süreci uzun sürdü.
Sorun giderilmiş olsa da bir daha o eski sağlıklı günlere dönülmüyor maalesef...2003 yılında ameliyat olduğum günden beri sürekli sol ayağımda şikayetlerim devam etti.
Hiç bir şeyden olmasa çekilen MR sebebiyle kanser olmazsam iyidir, der olmuştum:)
Daha sonraki yıllarda her iki dizimde de menüsküs 2. dereceden yakınım olarak MR sonuçlarında kendini gösterse de hayırsızlık ettim ilgilenmedim:)

Yine aynı yıl tiroid kontrolü için doktora gittiğimde nodül için doktor biyopsi istedi.Biyopsi için masaya yattığımda iğne boğazımda... doktor nefes almamamı söylüyor ama bu arada da kendisi konuşuyor o esnada "nodülün kanser şüphesi taşıdığını biliyorsun değil mi?" demesiyle gözüme yaşlar birikti ama nefes bile almam yasakken ağlamanın sırası değildi..mübarek insan şimdi bunu söylemenin sırası mıydı? :))
Masadan kalktım, dışarı çıktım sevgiliye biyopsiyi kanser şüphesinden dolayı yapıyorlarmış diye söylemeye başladığım an göz yaşlarım sel olup aktı:)
Sevgili  benden daha kötü durumda onu teselli etmeye çalıştım
Bak, sonunda benden kurtuluyorsun sevinmelisin, falan diye takılıp gülmeye başladık.
Kabullenme sürecini atlattıktan sonra artık onunla normal bir hayata başlıyorsunuz ama çevrenizdeki insanların söz ve davranışları sizi size bırakmıyor...Herkese açıklama yap, soruları cevapla yorucu iş....
Biyopsi sonucu temiz çıktı ama 6 ay sonra yeniden kontrol vardı, gittim...6 ay sonraki kontrolde nodülün içeriği değişmiş yeniden biyopsi yapılması gerekti.Ama bu sefer kabullenmiştim ne ağladım ne kendimi kötü hissettim.O günden sonra 4-5 kez biyopsi oldum herhalde...Zaten öğrenmiştim  tiroid kanseri hastanın yaşam sürecini etkilemeyen bir kanser türüymüş...Nodüller ile yıllardır kardeş kardeş yaşayıp gidiyoruz.
İnsan hastalığını sever mi? ben seviyorum
En azından kilo aldırmıyor bana:)))

O yıllarda "niye doktora gidiyorsun?" diye sorduklarında "doktor çok yakışıklı sırf bu sebeple gidiyorum!!!" diye dalga geçmeye başlamıştım.
Sevgili benim doktorumu daha önce hiç görmemişti.Bir gün kapıda beklerken doktor yanımızdan geçti benim doktorum, diye gösterdim
Doktorum 1.55 boylarında 60 yaşlarında bir şeydi
Aynı zamanda hastanenin direktörüydü
Sevgili hayal kırıklığı yaşadı
Aynı hayal kırıklığını başka zamanlarda benimle doktora gelen arkadaşlarımda yaşadı
O zaman anladım ki benim dalga geçmek için söylediğim sözler ciddiye alınıyormuş:))
Ama "niye gidiyorsun?" diye saçma bir soru sorulur mu Allah aşkına!!
İnsan hastaneye gidiyorsa bir derdi vardır da gidiyordur
Derdimi bildikleri halde öyle sordukları için bana dalga geçme hakkı veriyorlardı

2003 yılında başlayıp 2007 yılına kadar belli aralıklarla hastane kapılarında süründüm
Çok şükür özel sağlık sigortası vardı da fazla yorulmuyordum.
Ama sonra bir arkadaşıma uyup sağlık sigortasını yeniletmedim devlet hastaneleri var nasıl olsa diye düşündüm.
Ama öyle olmuyormuş işte
Devlet hastanesine kontrol için gittiğimde nodüllerin birini bile göremeden temiz raporu verip gönderdiler
Ben derdimi biliyorum mümkün değil temiz olması özele gittim yeniden nodül kardeşlerimi usg görüntülerinde gördüm de rahatladım:)
Ya benim yerimde daha ciddi rahatsızlığı olan bir hasta olsaydı!!?

2007 yılından sonra artık yeter ben doktora falan gitmeyeceğim dedim ve bütün rutin kontrollerimi yaptırmaktan vazgeçtim.

Ama en sonunda yine bu hafta kendimi hastane kapılarında sürünürken yakaladım:)
Devlet hastanelerinde hala her şey aynı duruyor
Özel hastanelerde ilgili, güler yüzlü olan doktorlar devlet hastanesine gelince asık suratlı, ciddi insan maskelerini takıyorlar..Neden böyle yaptıklarını çok merak ediyorum.Oysa bir tatlı dil, bir güler yüz o kapılara dertlerinden dolayı gelenlere belkide o an en iyi ilaç olacak...
Sonuçta ücretlerini devlet ödüyor ama o devletin kasasını da yine o kapıda surat astıkları insanlar dolduruyor...Doktorları ve diğer asık suratlı, ciddi görünümlü personeli tutup silkeleyesim geliyor kendinize gelin diye:)

Önce ortopediye gittim...Allah var doktor çok ciddi bir adamdı ama o ciddi görünümün altından ilgili tavırlarını göstermeyi başarıyordu...
15 tane iğne verdi ki ben sadece okullarda aşı zamanları iğne vurulmuş biri olarak hala iğneleri almadım:)
Ama alacağım çünkü şikayetim önemli...İlaç sonrası düzelme olmazsa MR ile sorunlu bölgeyi inceleyeceklermiş.
Ortopedi doktoru his kaybı için nörolojiye gönderdi.Bugün nöroloji kontrollerinde MR ile EMG tetkikleri uygun görüldü.
Yarında troid ve safra kesesindeki sorunlar için doktora görüneceğim.
Ondan sonra da Allah'ın izniyle hastane kapılarında sürünme faslına bir yıl son vereceğim..

Asiye ablamın oğlu yine dün kalbine pil takılma sebebiyle ameliyat oldu hastanede yatıyorlar.
Yanlarına uğradım Mehmet Ali face. de paylaştığım iletiyi annesine okuyormuş benim kapıda olduğumdan habersiz:)
Oğlum, seni yalnız bırakmamak için geldim hastane kapılarında sürünmeye başladım, diye takılıyorum

Mehmet Ali ve benim için bu hafta hastanelerde sürünme haftası olarak tarihte yerini almış bulunuyor:)))

Yürüyen cenaze gibi olsam da elhamdulillah gülmeyi, eğlenmeyi, gezmeyi eksik etmiyorum hayatımdan.
Arada bir insan sağlığın zekatını da ödemeli değil mi:))
Allah ağır bir şekilde ödetmesin...